Brzewnowska tradycja klasztorna mówi, że na początku XIII w. opat Kuno wysłał w region dzisiejszej Policy nad Metują mnicha z Rajhradu o imieniu Juryk (lub Jurik), który wybudował tu pustelnię. Jak podaje nekrolog klasztorny, Juryk zmarł w 1209 r., a jego miejsce zajął brzewnowski diakon Vitalis i z kilkoma braćmi w 1213 roku wybudował przy pustelni kaplicę Marii Panny. W tym samym roku opat Kuno wyprosił u króla Przemysła Otokara I darowiznę tych ziem. Działanie probostwa polickiego w 1296 r. zatwierdził papież Bonifacy VIII. Opaci brzewnowscy wkrótce podjęli starania, aby do Ziemi Polickiej dołączyć dogodniej położoną Kotlinę Broumovską.
Kościół klasztorny Maryi Panny wbudowano prawdopodobnie za opata Martina I. Ten kościół może poszczycić się wspaniałym wczesnogotyckim portalem. Dużą uwagę polickiemu klasztorowi pod koniec XIII w. poświęcił opat Bavor z Nečtin, który zlecił wykonanie dla tego klasztoru manuskryptów sakralnych (np. Żywoty Ojców), dzieł literackich, dużego obrazu malowanego na drewnie, czy dywanów. Rozpoczął również budowę kamiennych budynków, w których umieścił dormitarz i refektarz. Wybudowano też trzecią część ambitu i pomieszczenia mieszkalne dla proboszcza. Jednocześnie był to czas ukończenia budowy kościoła.
Ranga polickiego klasztoru zaczęła spadać po założeniu klasztoru w Broumovie. Jednak los obu klasztorów był ze sobą powiązany. Podczas walk o tron czeski w drugiej połowie XV w. oba klasztory (Broumov i Polica) w 1469 r. zostały zajęte przez wojska hetmana Franciszka z Háje, który walczył po stronie Macieja Korwina. Później klasztor w Broumovie, razem z probostwem polickim, był przez Władysława II Jagiellończyka oddany w zastaw Henrykowi I z Podiebradów (syn Jerzego z Podiebradów). W roku 1499 król Władysław udzielił przywileju, zgodnie z którym nie mogły być więcej zastawiane majątki broumovkisego i polickiego klasztoru.
W 1602 r. opat Martin II „Korytko” po wymuszonej rezygnacji przeniósł się do polickiego klasztoru włącznie z klasztorną kasą. Opat został tu do śmierci.
